Seni gecenin, soðuðun ve kalabalýðýn içinde görünce dilime gelen bu oldu: Garip. Sen garipsin. Görüyorum. Þimdi bu kanepede otururken gözlerine, onlardaki gurbete bakýyorum. Gurbetin bir resmisin sen. Seni sadece bu sözcük anlatabilir. Gurbet kimi insana hal, kimisine mekân olurmuþ. Senin halin garip. Garip bir mekânda duruyorsun. Sessiz, öylece, saatlerce… Gözlerini elinden kaçýrýyor, birkaç saniye sonra tekrar dönüyorsun. Hallerine bakýyorum günlerdir. Baktýkça görüyorum ki, içindeki derinliðe doðru kayboluyor, gizleniyorsun. Sýrlanmýþsýn meðer gözlerimden. Seni tanýdýðýmý sanýyordum, yanýlmýþým.
Aile
