Bu zehir, filozoflarýn deðil, þairlerindir, -ne beter bir þey-
a-Dieus Levinas,
I'm honour'd Mr. Derrida
I'm honour'd Mrs. Dalloway
Ne büyük bir mutluluk sizinle karþýlaþmak bir Ýstanbul'da!
S'il vous plait! Andante!
Sizin deðil ama
Bu zehir þairlerindir, bu koyu kývamlý þurup benimle tanýþtýrýr
Bu yaz Uluýrmak'ta, bu eski ahi köyünde
bütün kayýsý aðaçlarý kuruduysa
bu ayrýntý bu þiirde mutlaka bir yer bulacaktýr
Çünkü ateþ ve toprak, su ve havadýr, öldürülmüþ bir yalvaç, kesik baþýyla
Neyse göðün sakladýðý benden artýk, daha açýk, artýk her þey daha bir saçmadýr”