Ömer Seyfettin, yaþadýðý dönemin gelenek-sel dil ve edebiyat anlayýþýna baðlý kalmayan yenilikçi kiþiliði ile düz yazýmýzýn geliþme aþamasýnda büyük dönüþümler yarattý. “Tabii lisan, konuþulan lisandýr.” ilkesi üzerinde inatla durarak yalýn bir anlatým kurdu.
Öykünün akýþýnda saðladýðý hýzlýlýk, olay - kiþi - çevre baðlantýlarýndaki doðallýk ve en önemlisi ustalýkla yarattýðý yergi havasýyla bu-gün de canlýlýðýný koruyan eserler verdi. Döne-minin eski dil beðenisine saplanýp kalan yazar-larýný okunmaz duruma düþüren “zaman” onu haklý çýkardý.