(25 Aðustos 1943-): Yazar. Ýlk ve ortaokulu Ýstanbul'da okudu. Ý.Ü. Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatý Bölümü'nü bitirdi (1970). Bir süre edebiyat öðretmenliði yaptý. 1975'te öðretmenlikten ayrýlarak kendisini edebî çalýþmalara verdi. Türk Edebiyatý dergisinin yazý iþleri müdürlüðünü yürüttü, Türkiye gazetesinde yazdý.Sevinç Çokum edebiyat dünyasýna hikâye ile girdi. Hikâyeleri Hisar, Türk Edebiyatý, Töre dergilerinde çýktý. Sonra Romana yöneldi. Sosyal ve tarihî romanlar kaleme aldý.Hikâyelerinde Ýstanbul'un gelenekçi semtlerinin sosyal yapýsýndan kesitler verdi; yalnýzlýðý ve dayanýþmayý iþledi. Ruh tahlillerine girerek kahramanlarýnýn duygularýný akýcý ve dokunaklý bir dille tasvir etti.Romanlarýnda sosyal konularýn yanýnda tarihî konulara da aðýrlýk vermiþtir. Türk kimliðinin üzerinde durarak esir Türklerin ýstýraplarýný dile getirmiþtir. Hikâyeleri: Eðik Aðaçlar (1972), Bölüþmek (1974), Makina (1976), Derin Yara (1984), Onlardan Kalan (1987). Bu hikâye kitaplarý yeni düzenlemeyle Ötüken Neþriyat arasýnda þu isimlerle yayýnlandý: Bir Eski Sokak Sesi (1993), Evlerinin Önü (1993), Onlardan Kalan (1993). Romanlarý: Zor (1977), Bizim Diyar (1978), Hilâl Görününce (1984), Aðustos Baþaðý (1989), Gülyüzlüm (1989), Çýrpýntýlar (1991). Senaryolarý: Beyaz Sessiz Bir Zambak (1987), Yeniden Doðmak (1987). Radyofonik eserleri: Hilâl Görününce, Aðustos Baþaðý, Nefise Hatun.