Bir zamanlar endiþeyle, elemle andýðýmýz Yemen sayýsýz gencimize mezar oldu. Yýllarca “Gece bir ses geldi derinden derinden / Beni mi çaðýrdý Yemen çöllerinden” diyen yaþmaklý kýzlarýmýzýn yürekleri orada çarpardý. Cihan biliyor ki hiçbir milletin evlâtlarý onlarýn þartlarýnda, onlar gibi savaþmadý; destanlarýn en dokunaklýsýný arkalarýnda býrakmadý. Ne hazindir ki þimdi o ýssýz vadilerde, engin çöllerde ne mezar taþlarý, ne de ziyaretçileri var…
Ansiklopediler “Yemen’de ölen Türklerin sayýsýný tarih bilmiyor, öðrenmekten de korkuyor” derlerken nesillerle süren dramýmýzý anlatýyorlar; fakat hiçbir dram unutmak ve unutulmak kadar dramatik deðildir.