Bu kitap, son dönemlerde sosyal teoride önemli bir yanký uyandýran çoklu modernlikler tartýþmasýnýn kavramsal baðlamýnda kendisini konumlamaktadýr. Ýbrahim Kaya, Sosyal Teori ve Geç Modernlikler’de, çaðdaþ toplumsal dünyayý modernlikten postmodernliðe geçiþ olarak anlamak yerine, kültürel dünyalarýn çoðulluðunu çoklu modernlikler açýsýndan okumamýz gerektiðini belirtiyor. Kaya, ayný zamanda modernleþme sürecinin “batýlýlaþma” olarak anlaþýlamayacaðýný; tarihsel, kültürel ve medeniyete özgü baðlamlarýn özgün modernlikler yarattýðýný iddia ediyor. Teorisini çoklu modernlikler ekseninde tanýmlarken hem Francis Fukuyama’nýn “Tarihin Sonu” hem de Samuel Huntington’un “Medeniyetler Çatýþmasý” tezlerini sorguluyor.
Sosyal Teori ve Geç Modernlikler, Türk deneyimini çoklu modernlikler teorisi çerçevesinde analiz ediyor. Türk modernliðini Batý modellerinin kopyasý olarak anlayan yaklaþýmlarý reddeden Kaya, Kemalist Türkiye’nin kendisini Batý ve Doðu’ya karþý konumladýðýný ve Türk kültürünün kendisini tekilleþtirdiðini iddia ediyor.
“Ýbrahim Kaya'nýn analizi, sosyal teori ve siyaset sosyolojisinde önemli geliþmeler ortaya koymaktadýr. Geç modernlik kavramý çoklu modernlikler hakkýndaki tartýþmaya dikkate deðer bir katký sunmakta ve gelecekteki çalýþmalar için de bir temel oluþturmaktadýr. Yirminci yüzyýl Türkiyesini konu edinen bu tarihsel sosyoloji çalýþmasý, modernlik projesinin dünyanýn bir bölgesindeki özgün yorumunu ve kurumsallaþmasýný örneklendiren önemli bir eserdir.” Prof. Dr. Peter Wagner
Aile
