Francis Fukuyama’nýn “Tarihin Sonu” baþlýklý makalesini yazmasýndan ve insanlýðýn toplumsal ve siyasal evriminin sona erdiðini ilan etmesinden bu yana on altý yýl geçti. Bu on altý yýl boyunca yaþananlar, liberalizmin savunucularýný da kapsayan geniþ bir düþünce yelpazesinde yer alan herkese en azýndan tarihin sona ermediðini, insanlýðýn eþitlik ve adalet arayýþýnýn tükenmediðini göstermiþ olmalý. Öyle ki, Fukuyama’nýn ünlü yazýsýnýn ortaya çýktýðý 1989 yazýndan bu yana gerçekleþen ve hiçbir tarih yorumcusunun kayýtsýz kalamayacaðý olaylar tarihin sona erdiðine iliþkin tartýþmalarý gündemin çok gerilerine itti. Bununla birlikte, Fukuyama’nýn Marksizm’e ve onun tarih teorisine, çoktan tarihe mal olmuþ reel sosyalizmin kusurlarý temelinde yönelttiði eleþtiriler canlýlýðýný korumakta ve liberal dünya görüþünü savunanlar tarafýndan sürekli tekrarlanmaktadýr.
Elinizdeki kitap, editörlerin, Christopher Bertram ve Andrew Chitty’nin, Fukuyama’nýn eleþtirilerini ciddiye almasý gereken solun, ona karþýlýk verme çabasýnda baþarýsýzlýða uðradýðýna iliþkin görüþlerinin bir ürünüdür. Dokuz makaleden oluþan bu kitap, Fukuyama’nýn tezlerini, geçmiþin ve bugünün Marksizm’ini, sosyalist düþüncenin ve modernitenin sorunlarýný Tarihin Sonu mu? genel baþlýðý altýnda irdeleyerek liberalizmin tarih teziyle yüzleþiyor.
Aile
